استاندارد های گزارشگری مالی IFRS به منظور تهیه صورت های مالی شرکت های سهامی تهیه شده اند که دارای یک قالب جهانی یکتا می باشند.

نگاهی به استانداردهای IFRS

IFRS به طور دقیق مشخص می‌کنند که شرکت‌ها باید چگونه اسناد خود را ثبت و هزینه‌ها و درآمدهای خود را گزارش دهند. این استانداردها برای ایجاد یک زبان حسابداری مشترک که به طور جهانی توسط سرمایه‌گذاران، حسابرسان، مقامات نظارتی دولتی و سایر طرف‌های مربوطه قابل درک باشد، تأسیس شده‌اند.

این استانداردها طراحی شده‌اند تا یکنواختی را در زبان حسابداری، روش‌ها و گزارش‌های مالی به ارمغان آورند و به کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران در تحلیل و تصمیم‌گیری مالی کمک کنند.

IFRS توسط هیأت استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IASB) که بخشی از بنیاد بین‌المللی برای استانداردهای گزارشگری مالی (IFRS) است و نهادی غیرانتفاعی به شمار می رود توسعه داده شده است. این هیات استانداردها را تعیین می‌کند تا «شفافیت، حسابرسی و کارایی را در بازارهای مالی سراسر جهان به ارمغان آورد.»

تفاوت استاندارد های حسابداری با IFRS:

این دو شباهت زیادی به هم دارند و بخش زیادی از آنها بر هم منطبق می باشد اما با توجه به این شباهت، تفاوت هایی نیز دارند که در ادامه به آنها اشاره می گردد.

تاریخچه IFRS

IFRS در ابتدا با هدف ایجاد دسترسی به امور تجاری و حسابداری در اتحادیه اروپا به وجود آمد و به سرعت به عنوان یک زبان حسابداری مشترک پذیرفته شد.

اگرچه ایالات متحده و برخی از کشورهای دیگر همچون چین از IFRS استفاده نمی‌کنند، اما در حال حاضر 167 نهاد ناظر و قانون گذار از آن استفاده می‌کنند که این خود IFRS را به پرکاربردترین مجموعه استانداردهای حسابداری در جهان تبدیل می‌کند.

تفاوت در سطح استاندارد های حسابداری:

در استاندارد های حسابداری، مخارج تحقیق و توسعه در تاریخ وقوع به هزینه منظور می گردند اما در IFRS مخارج تحقیق جز هزینه ها می باشند اما مخارج توسعه ای جز مخارج سرمایه ای محسوب می گردند.

همچنین یکی دیگر از تفاوت های آنها روش محاسبه استهلاک می باشد که در استاندارد های حسابداری دارای سه روش مستقیم، نزولی و مجموع آحاد است که بر اساس ماده ۱۵۱ ق.م.م، صورت می گیرد اما در IFRS، محاسبه استهلاک بر اساس برآورد های واقعی صورت می گیرد.

چگونگی حرکت به سمت IFRS:

تمام سازمان ها و نهاد هایی که قصد دارند از IFRS استفاده نمایند، بایستی صورت های مالی مبتنی بر IFRS را ارائه نمایند که در تاریخ مشخصی صورت می گیرد و دارای نکات زیر می باشد:

• شناسایی تمامی دارایی ها و بدهی ها بر اساس این استاندارد
• حذف دارایی ها و بدهی هایی که IFRS اجازه درج آنها را نمی دهد
• تغییر طبقه بندی اقلامی که بر اساس استاندارد های حسابداری داخلی به عنوان بدهی و دارایی شناخته شده اند
• افشای چگونگی گذر به IFRS در صورت های مالی

چرا IFRS اهمیت دارد؟

IFRS تراز شفافیت و اعتماد را در بازارهای مالی جهانی و شرکت‌هایی که سهام خود را در آنها ثبت می‌کنند، بالا می‌برد. اگر چنین استانداردهایی وجود نداشته باشد، سرمایه‌گذاران نسبت به اعتماد به گزارش‌های مالی و سایر اطلاعات ارائه شده توسط شرکت‌ها محتاط‌تر خواهند بود. بدون این اعتماد، ممکن است تعداد معاملات کاهش یابد که این خود را در ارزش کل اقتصاد خود را نشان می‌دهد.

همچنین، IFRS به سرمایه‌گذاران در تجزیه و تحلیل ارزش شرکت‌ها کمک می‌کند چراکه امکان مقایسه بین یک شرکت با سایر شرکت‌ها را آسان‌تر می‌کند.

پیشنهاد می کنیم، مقاله کشف تقلب یا تخلف اداری را مطالعه کنید

مزایا استفاده از IFRS

مزایا استفاده از IFRS:

• با استفاده از استاندارد گزارشگری حسابداری IFRS، سازمان مورد نظر می تواند صورت های مالی خود را با استفاده از این استاندارد و استاندارد های مشابه ارائه نماید.
• می تواند به خوبی گزارش ها را با سازمان های رقیب مقایسه نماید و یک زبان مشترک حسابداری با سایر کشور ها داشته باشد.
• همچنین با استفاده از استاندارد IFRS می توان از افزایش سرمایه گذاری خارجی به راحتی استفاده نمود.

معایب استفاده از IFRS:

• عده ای معتقدند که پذیرش کامل این سیستم، باعث کاهش کیفیت گزارش دهی مالی می گردد.
• سبب تحمل هزینه های بالا می شود.

نحوه اجرای IFRS در ایران:

در ایران با توجه به این که حرکت به سمت بازار های سرمایه ای بین المللی، بورس اوراق بهادار و… سمت و سو گرفته است، این استاندارد گزارشگری مالی از سال ۱۳۹۵ در شرکت های پذیرفته شده در بورس اجرا می گردد.

در این راستا، تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس و همچنین شرکت های وابسته به آنها مجاز به استفاده از صورت های مالی تلفیقی IFRS می باشند و نیازی به صورت های مالی تلفیقی با استاندارد های داخلی ندارند.

خلاصه

استانداردهای گزارشگری مالی بین‌المللی (IFRS) به منظور تداوم و اصلاح استانداردها و روش‌های حسابداری در سطح جهان و بدون توجه به شرکت یا کشوری که در آن فعالیت می‌کند، ایجاد شد. این استانداردها توسط هیأت استانداردهای بین‌المللی حسابداری (IASB) که در لندن مستقر است مشخص شده‌‎اند و به مسائلی مانند نگهداری اسناد، گزارش‌دهی حسابداری و سایر جوانب گزارشگری مالی می‌پردازند. سیستم IFRS در سال 2001 جایگزین سیستم استانداردهای حسابداری بین‌المللی (IAS) شده است. استفاده از IFRS باعث افزایش شفافیت سازمانی می‌شود.

پیشنهاد می کنیم، مقاله سند اختتامیه و افتتاحیه را مطالعه کنید