شناخت دستهبندی هزینههای غیرقابل اجتناب بسیار حائز اهمیت برای تصمیمگیریهای تجاری است. هزینههای قابل اجتناب، هزینههایی هستند که میتوان آنها را با توقف فعالیت تجاری حذف کرد، اما هزینههای غیرقابل اجتناب، هزینههایی هستند که اگر فعالیت تجاری متوقف شود، همچنان ادامه خواهند داشت.
هر دو نوع هزینه اجتنابپذیر و غیرقابل اجتناب، برای ارزیابی و تصمیمگیری درباره تولید و تجارت تاثیرگذار هستند و سازمانها باید به این مسئله توجه کنند.
انواع هزینه ها:
در ادامه مقاله به طور مفصل انواع هزینه ها را شرح می دهیم.
هزینه های قابل اجتناب:
- هزینه های مستقیم متغیر: این هزینه ها به طور مستقیم با سطح تولید یا فروش واحد تجاری وابسته هستند و با تغییر در تعداد محصولات یا خدمات ارائه شده تغییر می کنند. به عنوان مثال، هزینه های مواد اولیه، هزینه های بسته بندی، هزینه های حمل و نقل و هزینه های نگهداری و تعمیرات.
- هزینه های غیر مستقیم متغیر: این هزینه ها نیز با تعداد محصولات یا خدمات ارائه شده تغییر می کنند، اما به طور مستقیم با مواد اولیه یا ورودی های دیگر وابسته هستند. به عنوان مثال، هزینه های برق، گاز و آب، هزینه های بیمه و هزینه های مالیات.
شناخت هزینه های قابل اجتناب و مدیریت بهینه آنها، به کسب و کارها کمک می کند تا با کاهش هزینه های اضافی، سود خود را افزایش دهند.
1. هزینه متغیر:
هزینه متغیر در مقابل سطح تولید برابر با تغییراتی است که با افزایش حجم تولید افزایش مییابد. از انواع هزینه متغیر، میتوان به هزینه مواد مستقیم، نیروی کار مستقیم و سربار متغیر اشاره کرد. در صورتی که حجم تولید کاهش یابد، هزینههای متغیر مربوط به آن نیز کاهش خواهد یافت.
2. هزینه ثابت قدم گذاشت:
هزینههای ثابت پلهای یکی از انواع هزینههای ثابت هستند که در سطح فعالیت مختلف تغییر نمیکنند، با این حال، هنگامی که سطح فعالیت به یک نقطه خاصی مانند افزایش حجم تولید برسد، هزینهها به طور ناگهانی افزایش مییابند. به عبارت دیگر، هزینههای ثابت پلهای در نقاط مشخصی افزایش مییابند. به عنوان مثال، هزینههایی مانند اجاره یا هزینههای ثابت دیگر میتوانند به عنوان هزینههای ثابت پلهای محسوب شوند. در نتیجه، با افزایش حجم تولید، هزینههای ثابت پلهای نیز افزایش مییابند.
هزینه های قابل اجتناب
هزینه های اجتناب ناپذیر:
- هزینه های نیرو کار
- ماده خام
- ماشین آلات پیشرفته
- وام سرمایه و مبادله نرخ بهره
بنگاه ها می توانند با کاهش هزینه های قابل اجتناب خود به دلیل تغییر در صنعت، از این کاهش هزینه ها بهرهمند شوند. هر زمان که به دلیل کمبود تقاضا، میزان تولید کاهش پیدا کند، بنگاه ها برای جبران این کاهش باید قیمت ها را کاهش دهند. به طور کلی، کاهش هزینه های قابل اجتناب می تواند به کاهش قیمت های محصولات بینجامد و این می تواند باعث افزایش تقاضا و در نتیجه افزایش فروش و سود بنگاه ها شود.
هزینه غیر قابل اجتناب:
هزینه غیر قابل اجتناب جزء هزینه هایی است که شرکت برای تولید محصول خود متحمل می شود، اما جدای از تصمیمات عملیاتی خود شرکت است و نمی توان آن را با تغییر در تصمیمات عملیاتی کنترل کرد. مانند هزینه های اجاره، بیمه، مالیات و سرمایه گذاری در تجهیزات. این هزینه ها اغلب به صورت ثابت و غیر مستقیم هستند، به این معنی که در مقابل تولید هر واحد محصول، مقدار هزینه های آنها تغییر نمی کند و نمی توان آنها را به طور مستقیم در محصول نهایی شناسایی کرد. به عبارت دیگر، این هزینه ها از نوع ماهیت غیر قابل اجتناب هستند.
هزینه ثابت:
انواع هزینه های ثابت عبارتند از:
هزینه های ثابت مستقیم: این هزینه ها مستقیماً به تولید محصول مرتبط هستند و با افزایش حجم تولید تغییر نمی کنند. مثال هایی از این هزینه ها شامل هزینه های تحقیق و توسعه، هزینه های تبلیغات و هزینه های مدیریت می باشند.
هزینه های ثابت ظرفیت: این هزینه ها به دلیل داشتن ظرفیت تولیدی مشخص به وجود می آیند و با افزایش تولید در دسترس، تغییر نمی کنند. مثال هایی از این هزینه ها شامل هزینه های اجاره، هزینه های نگهداری و تعمیرات و هزینه های بیمه می باشند.
هزینه های ثابت فرضی: این هزینه ها به دلیل وجود یک سطح تولیدی ثابت محاسبه می شوند و در واقع به ازای هر واحد تولید، کاهش یافته و با افزایش تولید، افزایش می یابند. مثال هایی از این هزینه ها شامل هزینه های مالیات، هزینه های حقوق و دستمزد کارکنان و هزینه های حمل و نقل می باشند.
هزینه سرمایه:
هزینه بازگشت سرمایه گذاری، مربوط به درآمدی است که صاحبان بنگاه از سرمایه گذاری خود در آن بنگاه کسب میکنند. این درآمد، به دلیل سرمایهگذاری در بنگاه، بدون توجه به تولید و فروش محصولات و خدمات بنگاه، به دست میآید.
بنابراین، درست است که هزینه بازگشت سرمایه گذاری به تولید بنگاه وابسته نیست، بلکه به سرمایهگذاری انجام شده در آن بنگاه و بودجهای که برای آن سرمایهگذاری شده است، وابسته است. اما برای به دست آوردن هزینه بازگشت سرمایه گذاری، عملکرد بنگاه در تولید و فروش محصولات و خدمات آن نیز تاثیرگذار است. زیرا این درآمد ناشی از سرمایهگذاری، بیشتر به دلیل فروش محصولات و خدمات بنگاه به دست میآید و اگر بنگاه به طور کلی موفق در تولید و فروش محصولات خود عمل کند، به دنبال آن هزینه بازگشت سرمایه گذاری نیز بیشتر خواهد بود. به همین دلیل، هزینه بازگشت سرمایه گذاری معمولا به عنوان یک شاخص مهم در سرمایهگذاری و ارزیابی عملکرد بنگاهها در نظر گرفته میشود.
هزینه غرق شده:
این هزینهها در ترازنامه تا زمانی که شرکت سودآوری نکرده باشد، منعکس نمیشوند. به عنوان مثال، هزینههای تنظیم، هزینههای راهاندازی، هزینههای بهبود ساختمان و هزینههای آموزش از انواع این هزینهها هستند.
تفاوت بین هزینه اجتناب پذیر و غیر قابل اجتناب:
تفاوت بین دو نوع هزینه، یعنی هزینه های قابلیت اجتناب و هزینه های غیرقابل اجتناب صحبت میکند. هزینههای قابلیت اجتناب، هزینههایی هستند که با تغییر سطح فعالیت در شرکت، میتوان از آنها صرفهجویی کرد یا آنها را کاهش داد. اما هزینه های غیرقابل اجتناب، هزینه هایی هستند که برای اجرای فعالیتهای مختلف در شرکت، ضروری هستند و قابلیت کاهش آنها ندارند.
متن همچنین بیان میکند که شناسایی و حذف فعالیتهای غیرضروری و قطع کالاهایی که تقاضای کم دارند، به شرکتها در جلوگیری از هزینههای غیرضروری کمک میکند و باعث پیشرفت و کسب سود بیشتر میشود.
هزینه های اجتناب پذیر در مقابل هزینه غیر قابل اجتناب
هزینه های اجتناب پذیر در مقابل هزینه غیر قابل اجتناب:
هزینه اجتناب پذیر:
- با سرعت تولید از نظر خارج می شود.
- این هزینه مستقیم برای شرکت می باشد.
- به وسیله شرکت کنترل می شود.
- این هزینه را می توان از مبداء داخلی و خارج از کشور دریافت و تغییر داد.
- این هزینه ها مربوط به ورودی تولید می باشد.
هزینه های اجتناب ناپذیر:
- حتی اگر تولید هم نباشد، این هزینه جود دارد.
- هزینه های غیر مستقیم برای شرکت می باشد.
- تحت تاثیر امور خارجی شرکت می باشد.
- هزینه های مربوط به استفاده از سرمایه و ریسک سیستماتیک می باشد.
- این هزینه ها زمانی اتفاق می افتد که یک ارائه دهنده خدمات ویژه، برای عملکرد شرکت و یا تولید در سطح صنعتی وجود داشته باشد.
پیشنهاد می کنیم، مقاله چک رمزدار چیست را مطالعه کنید.